-
1 sp|oić2
pf — sp|ajać2 impf Ⅰ vt pot. (upić) to make [sb] drunk- spoić kogoś wódką to make sb drunk on vodkaⅡ spoić się (upić się) to get drunk- spoić się do nieprzytomności to drink oneself senselessThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sp|oić2
-
2 upi|ć
pf — upi|jać impf (upiję — upijam) Ⅰ vt 1. (nadpić) to drink- upiła łyk wina z kieliszka she took a sip of wine from the glass2. (spoić) to get [sb] drunk (czymś on sth) [winem, wódką] Ⅱ upić się — upijać się 1. to get drunk (czymś on sth) [piwem, winem]- upić się do nieprzytomności to drink oneself into a stupor- upić się jak bela to drink oneself blind pot.2. książk., przen. upić się radością/szczęściem to be deliriously happyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upi|ć
См. также в других словарях:
upić — dk Xa, upiję, upijesz, upij, upił, upity upijać ndk I, upićam, upićasz, upićają, upićaj, upićał, upićany 1. «łyknąć trochę jakiegoś płynu; nadpić» Upić łyk herbaty, mleka. Upić wina z kieliszka. 2. rzad. «doprowadzić kogoś do stanu zamroczenia… … Słownik języka polskiego
ululać — dk I, ululaćam, ululaćasz, ululaćają, ululaćaj, ululaćał, ululaćany 1. «lulając, kołysząc uśpić (zwykle dziecko)» Ululać córeczkę do snu. 2. posp. «upić kogoś alkoholem; spoić» Ululali go na imieninach. ululać się posp. «upić się» Ululał się do… … Słownik języka polskiego
